Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ή ΕΤΕΡΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ;



 Τα τελευταία χρόνια ο χάρτης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλάζει συνεχώς. Μετά την αποτυχία του «Καποδίστρια» με την κατάργηση ουσιαστικά των κοινοτήτων και την δημιουργία διευρυμένων δήμων έρχεται η σειρά του «Καλλικράτη» με τον σχηματισμό νέων υπερδήμων και δημιουργία δευτεροβάθμιας περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Η νέα διοικητική δομή περιλαμβάνει τη δραστική μείωση των 1.034 ΟΤΑ που υπάρχουν σήμερα σε λιγότερους από 370 δήμους. Οι νομαρχίες καταργούνται και καθιερώνεται ο θεσμός του αιρετού περιφερειάρχη ,του τοπικού αντιπεριφερειάρχη και της περιφερειακής εκτελεστικής επιτροπής.
Η κατανομή των πόρων θα γίνεται με γεωγραφικά, οικονομικά και πληθυσμιακά κριτήρια.
Με τον νέο θεσμό έρχονται τολμηρές μεταρρυθμίσεις και επαναστατικές αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα έχουν καλύτερη έκβαση για τις τοπικές κοινωνίες, ότι θα αναδείξουν και θα ασχοληθούν με τα προβλήματα τους, το περιβάλλον και τους ανθρώπους τους.
Ήδη με τον προηγούμενο «Καποδιστριακό» νόμο τα περισσότερα χωριά έχουν ήδη συρρικνωθεί . Με τους “Καλλικρατικούς” δήμους προβλέπεται με βεβαιότητα, ότι θα συρρικνωθούν ακόμη περισσότερο. Δημοτικά σχολεία και αγροτικά ιατρεία στα χωριά κλείσανε ή θα κλείσουν. Αστυνομικά τμήματα και λοιπές υπηρεσίες διαλύθηκαν. Η εύλογη δικαιολογία της κεντρικής εξουσίας είναι ότι αυτές οι υπηρεσίες υπάρχουν στην έδρα του δήμου, ή εν πάση περιπτώσει θα δημιουργηθούν. Τα χωριά και οι δήμοι, που μέχρι πρότινος είχαν τους δικούς τους κοινοτάρχες και δημάρχους, θα κατευθύνονται από τις έδρες των νέων δήμων και των περιφερειών.
Ας ελπίσουμε ότι οι νέοι δήμοι και περιφέρειες θα έχουν πραγματικά αυτοδιοικητικό ρόλο και δεν θα κατευθύνονται από τα κομματικά γραφεία των ιθυνόντων.
Ας ελπίσουμε ότι στο τέλος στα χωριά μας δεν θα μείνει μόνο η Εκκλησία για να τελεί κηδείες και μνημόσυνα.
 ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
Στην Ελλάδα  ο νόμος για τη σύσταση των Δήμων θεσπίστηκε 13 χρόνια μετά την αναγνώριση διεθνώς του ελληνικού κράτους. Το διάταγμα με το οποίο διαλύονταν οι κοινότητες και αντικαθιστούνταν από τους δήμους, εκδόθηκε στις 15 Απριλίου του 1833 αλλά λόγω συνθηκών και δισταγμών της τότε πολιτικής εξουσίας, οι πρώτες δημοτικές εκλογές έγιναν δύο χρόνια αργότερα.     Η ισχύς των Δήμων ήταν περιορισμένη αφού τον πρώτο λόγο τον είχε η κεντρική εξουσία ενώ οι δημοτικοί φοροι επιβάλλονταν με βασιλική άδεια ενώ τις αποφάσεις έπρεπε να εγκρίνει ο νομάρχης. Τις βασικές αρμοδιότητες είχαν 7 αξιωματούχοι ο νομάρχης, ο μητροπολίτης, ο έφορος, ο δημόσιος ταμίας, ο μοίραρχος της χωροφυλακής, ο επικεφαλής της υγειονομικής υπηρεσίας, ο επικεφαλής του σώματος των μηχανισμών. Από το 1836 και για 9 χρόνια οι νομοί καταργήθηκαν αλλά το 1845 επανήλθαν και έγιναν 49 για να φθάσουν τους 52 με το πέρασμα των χρόνων, αριθμός που υφίσταται και σήμερα
Στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη  ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, , εμφανίζεται μετά το 1864. Τότε συγκροτούνται οι πρώτοι Δήμοι. Οι πρώτοι Δήμαρχοι, διορίζονται από την τουρκική Διοίκηση. Αιρετός Δήμαρχος ορίζεται για πρώτη φορά με την ψήφιση του Οργανικού νόμου το 1868 και τη σύμβαση της Χαλέπας στις 9 Νοεμβρίου 1878.
Ο πρώτος δημοτικός νόμος ψηφίστηκε στη Γενική Συνέλευση των Κρητών στις 27 Μαρτίου 1879 και δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα «Κρήτη» στις 28/3/1879. Τα μέλη των Δημοτικών Συμβουλίων τα αποτελούσαν μέλη της τοπικής κοινωνίας που είχαν οικονομική και κοινωνική επιφάνεια, ενώ οι πρώτοι εκλογικοί κατάλογοι συντάχτηκαν από τους ιμάμηδες, τους εφημέριους και τους δημογέροντες της πόλης και ήταν χωρισμένοι κατά συνοικίες. Σύμφωνα με αυτό το νόμο δικαίωμα του εκλέγειν έχουν αυτοί που έχουν συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας τους, ενώ το δικαίωμα του εκλέγεσθαι έχουν όσοι έχουν συμπληρώσει το 25ο έτος. Οι γυναίκες, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Η πρώτη φορά που ψήφισαν οι γυναίκες σε δημοτικές εκλογές ήταν στις εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934.
Το 1888 ψηφίζεται νέος εκλογικός νόμος. Οι διαφορές του με τον προηγούμενο είναι πως περιορίζει τους δημαρχιακούς παρέδρους από δύο σε έναν και τους Δημοτικούς Συμβούλους σε οχτώ. Κάθε υποψήφιος, για να θέσει υποψηφιότητα έπρεπε να καταβάλει ένα αργυρό μετζίτι. Οι Δήμοι εκείνη την περίοδο έχουν ελάχιστους πόρους και συντηρούνται από την προσωπική εργασία των Δημοτών.
Την αυτόνομη περίοδο της Κρητικής Πολιτείας (1896 - 1912) δημιουργούνται οι Νομαρχίες,( η Κρήτη είχε χωριστεί σε πέντε νομούς Ηρακλείου, Χανίων , Ρεθύμνου, Λασιθίου και Σφακίων) όπου το νομαρχιακό συμβούλιο εκλέγεται ανά δυο χρόνια, αποτελείται από ένα εκπρόσωπο κάθε δήμου, εκτός από τις πόλεις Ηρακλείου, Χανίων και Ρεθύμνου που εκλέγουν τρεις νομαρχιακούς συμβούλους. Ο νομάρχης ήταν διορισμένος και έκφραζε την κεντρική πολιτική εξουσία. Παράλληλα δημιουργείται ο θεσμός του Επάρχου και των Επαρχείων αντιστοίχως στα διοικητικά όρια της κάθε επαρχίας. Ο σημαντικότερος αυτοδιοκητικός θεσμός της Κρητικής Πολιτείας είναι οι δήμοι. Δημιουργούνται 86 δήμοι. Ο Δήμαρχος είναι διορισμένος με διοικητική , δικαστική και οικονομική εξουσία, ενώ τα δημοτικά συμβούλια ήταν αιρετά. Η θητεία τους ήταν 3ετής. Οι δήμοι προσπάθησαν να παίξουν ενωποιητικό ρόλο μεταξυ του ορθόδοξου και μουσουλμανικού στοιχείου ανάμεσα σε ένα ρευστό και έντονα αντιπαραθετικό περιβάλλον που πολλές φορές οδηγούσε σε πολεμικές συγκρούσεις.
Ριζικότερη προσπάθεια αναμόρφωσης του αυτοδιοικητικού συστήματος έγινε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1912. Με το οργανωτικό σχήμα που εισήγαγε ο νόμος ΔΝΖ/1912 «Περί συστάσεως Δήμων και Κοινοτήτων» κατακερματίστηκαν οι δήμοι και δημιουργήθηκαν χιλιάδες κοινότητες σε ολόκληρη την επικράτεια. Οι κοινότητες αυτές, μικρές, θνησιγενείς και χωρίς πόρους, κατέληξαν να λειτουργούν σαν τοπικά παραρτήματα της κρατικής γραφειοκρατίας (έκδοση πιστοποιητικών και ληξιαρχικών πράξεων) αντί να αποτελούν ζωντανά κύτταρα οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης και προόδου.
Η κατάσταση στο χώρο της τοπικής διοίκησης παρέμεινε στα ίδια γενικά πλαίσια και στα επόμενα χρόνια. Η μεταξική δικτατορία, η Απελευθέρωση, ο Εμφύλιος, η Δικτατορία και, στη συνέχεια, η Μεταπολίτευση, ελάχιστα επέδρασαν στα αυτοδιοικητικά πράγματα. Εντωμεταξύ, όμως, η Ελλάδα είχε αλλάξει εντελώς και, το βασικότερο, η αστυφιλία είχε ερημώσει την ύπαιθρο. Οι γερασμένοι και ολιγάριθμοι πληθυσμοί των κοινοτήτων και το πολύπλοκο και αναποτελεσματικό γραφειοκρατικό σύστημα στραγγάλιζε τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και απέτρεπε την κοινωνική και οικονομική πρόοδο.
Το 1981, σηματοδοτείται η αλλαγή στο θεσμικό χάρτη της τοπικής διοίκησης. Με μια σειρά από θεσμικές και νομοθετικές παρεμβάσεις επιχειρήθηκε η τρίτη ριζική αναμόρφωση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Επανήλθε ο ξεχασμένος θεσμός των νομαρχιακών σ υμβουλίων που πρώτος είχε καθιερώσει ο Χαρίλαος Τρικούπης. Στη συνέχεια, η επικράτεια χωρίστηκε σε δεκατρείς περιφέρειες. Από το 1994 το σύνολο των αρμοδιοτήτων της παλιάς νομαρχίας μεταβιβαζόταν στην αιρετή πλέον, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και στα όργανά της: το Νομάρχη, το Νομαρχιακό Συμβούλιο και τις Νομαρχιακές Επιτροπές.
Το 1997 ψηφίστηκε ο νόμος «Ιωάννης Καποδίστριας». Οι πρωτοβάθμιοι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης επανακαθορίστηκαν με πληθυσμιακά και χωροταξικά κριτήρια . Ειδικότερα, το πρόγραμμα «Καποδίστρια» και οι μεταγενέστερες μικρές τροποποιήσεις του δημιούργησαν 901 δήμους και 130 κοινότητες, από τους 369 δήμους και τις 5.554 κοινότητες της απογραφής του 1991.

Σύντομη  ιστορία της κοινότητας Βενεράτου

  •  Την περίοδο της τουρκοκρατίας η κοινότητα Βενεράτου υπάγεται στο  Δήμο Δαφνών (περιλάμβανε τα χωριά Δαφνές ,Βενεράτο, Σινάπι,Κανλί Καστέλι,Φορτέτσα, Γένα, Κόλενα, Καλού, Ρουκάνι,Καρκαδιώτισσα και Γαλένι) στον οποίο δήμαρχοι διετέλεσαν την περίοδο 1879 -1881  ο οπλαρχηγός Δημ. Ζουδιανός από Δαφνές και πάρεδροι ο Χατζή Τζελέπης Τζεβράκης και ο Χαρ. Σακαλάκης, αργότερα το 1881 ο Ιωαννης Καλαιτζάκης και πάρεδρος ο Μελέκ Βέης Αμαργιαλάκης  Το 1889 ο οπλαρχηγός Αντώνης Ξενάκης ή Τζαγκαραντώνης εκλέγεται με μεγάλη διαφορά δήμαρχος αλλά αρνείται να συνεργαστεί με τις τούρκικες αρχές και γι' αυτό καταδιώκεται. Αξίζει να σημειώσουμε ότι την περίοδο αυτή οι περισότεροι δήμαρχοι ήταν μουσουλμάνοι, ο δημος Δαφνών αποτέλεσε μια από τις λίγες εξαιρέσεις όπου την θέση κατείχε χριστιανός.
  • Την αυτόνομη περίοδο της Κρητικής Πολιτείας ,πάλι στο  διευρυμένο  Δήμο Δαφνών, δήμαρχος για 12 χρόνια (1898 - 1910)  διετέλεσε ο οπλαρχηγός Αντώνης Ξενάκης ή Τζαγκαραντώνης από το Βενεράτο.
  • Την περίοδο του μεσοπολέμου με την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα οι δήμοι καταργούνται. Το 1918 διενεργούνται εκλογές τις οποίες κέρδισε ο Τζαγκαραντώνης με αντίπαλο τον Παπαδάκη Γεώργιο. Το 1932 έως και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στην κοινότητα Βενεράτου διετέλεσε πρόεδρος ο Μαυρονύκτης Εμμανουήλ με αντιπρόεδρο τον Παπαδάκη Μάρκο ο οποίος συνέχισε και την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής  ( εκτελέστηκε μαζί με τον γιο του από τους Γερμανούς το 1942 - 62 μάρτυρες)  στην συνέχεια ανέλαβαν  οι Ξενάκης Αντρέας και Καραβελάκης Γεώργιος
  • 
    Ξενάκης Γε.
    
  • Την μετακατοχική περίοδο πρόεδρος εκλέχτηκε ο Μαυρονύκτης Νικόλαος με αντιπρόεδρο τον Βολιτάκη Νικόλαο (Χρονονικολής). Την περίοδο αυτή έγινε το μεγάλο έργο  της υδροδότησης του χωριού.Λίγες μέρες πριν ολοκληρωθεί το δίκτυο ο πρόεδρος απεβίωσε και τη θέση του πήρε ο αντιπρόεδρος.
  • Το 1954 -1964 πρόεδρος της κοινότητας διετέλεσε ο Βαρούχας Γεώργιος του Ιωάννου (Σταματογιώργης) με αντιπρόεδρο τον Ξενάκη Δημήτριο
  • Από το 1965 μέχρι και το 1972 ο Ξενάκης Γεώργιος
  • 
    Σκαλανιωτάκης Νικ.
    
  • Από την μεταπολίτευση 1973 - 1982 ο Σκαλανιωτάκης Νικόλαος
  • Από το 1982 - 1990 o Κλινάκης Νικόλαος του Αθανασίου.  
  • Από το 1990 - 1998 ο Παπαδάκης Γεώργιος του Εμμ.                                                             
  • Το 1998 καταργείται η κοινότητα Βενεράτου με τον Καποδίστρια και δημιουργείται ο Δήμος Τετραχωρίου με την συμετοχή των χωριών Βενεράτου, Αυγενικής, Κερασίων και Σίβας. Αρχικά ο Δήμος είχε προταθεί να ονομασθεί Πενταχωρίου με τη συμετοχή και της κοινότητας Δαφνών, μετά την αποχώρηση όμως της τελευταίας και την ένταξη της στο Δήμο Ηρακλείου ο νέος δήμος μετονομάσθηκε σε Δήμο Τετραχωρίου. Πρώτος Δήμαρχος εξελέγη πάλι ο Παπαδάκης Γεώργιος του Εμμ.
  • Το 2002 - 2010 ο Δήμος μετονομάζεται σε Δήμο Παλιανής (από το ομώνυμο μοναστήρι) και δήμαρχος εξελέγεται ο Μπολάκης Αριστείδης του Ζαχαρία από Αυγενική.
  • Το 2010 με τον "Καλλικράτη" ο Δήμος Παλιανής καταργείται και συνενώνεται με τον Δήμο Ηρακλείου.

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

"ΑΝΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ" Θουκιδίδου Περικλέους Επιτάφιος


"Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν."

"Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β' Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη."
Ουίστον Τσώρτσιλ  (Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)



70 χρόνια μας χορήζουν από εκείνο τον ηρωικό Οκτώβρη του ΄40. Τότε που για άλλη μια φορά η Ελλάδα έγραφε μια από τις ενδοξότερες σελίδες της ιστορίας της. Μιας ιστορίας που είναι βαμένη με  αίμα και φορτωμένη με αμέτρητο πόνο ..... για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε το αυτονοούμενο τη συλλογική και ατομική μας ελευθερία.


                                 ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ '40



28 Οκτωβρίου 1940. Ώρα 05:30 πρωινή. Πριν ακόμη φωτίσει η μέρα στην Ελληνοαλβανική μεθόριο, την ησυχία της νύχτας διέκοψε η ομοβροντία των ιταλικών πυροβόλων.
Είχε προηγηθεί η επίδοση από τον πρέσβη της Ιταλίας στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι του Ιταλικού τελεσιγράφου στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μέταξα την 3η πρωινή Ώρα, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη είσοδο των Ιταλικών στρατευμάτων στο ελληνικό έδαφος, από της 6ης πρωινής.
Και η απάντηση ήταν «ΟΧΙ, δεν θα περάσουν». Μια απάντηση που απηχούσε το κοινό των Ελλήνων αίσθημα, και έμεινε ιστορική, γιατί ταιριάζει απόλυτα στην ψυχοσύνθεση και τις παραδόσεις των Ελλήνων
Το ΌΧΙ που έγινε σύνθημα, μετουσιώθηκε σε πράξη αντίστασης και μαζί με την ιαχή ΑΕΡΑ αντήχησαν στα βουνά και στα φαράγγια οι βροντερές φωνές των αγωνιστών για να γίνουν στη συνέχεια ο εφιάλτης των Ιταλών.
Γι’ αυτό εκεί στα βουνά και στα φαράγγια της Β. Ηπείρου και της Αλβανίας οι στρατιώτες μας σταμάτησαν, ανέτρεψαν, καταδίωξαν και κατατρόπωσαν τις ορδές του Ιταλικού φασισμού και ανάγκασαν το Χίτλερ να προστρέξει σε βοήθεια. Μόνο έτσι από κοινού Γερμανοί και Ιταλοί, για πρώτη φορά στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μπόρεσαν να καταβάλουν τη δύναμη αντίστασης ενός μικρού κράτους, της Ελλάδας, χρησιμοποιώντας πολλαπλάσιες δυνάμεις με τα πιο σύγχρονα μέσα που στην παρουσία τους και μόνο, οι ευρωπαϊκές χώρες είχαν ήδη υποταγεί.
Και ο Στρατός μας δε λύγισε. Αναγκάσθηκε απειλούμενος στα πλευρά του από τους Γερμανούς να συμπτυχθεί από την Αλβανία και να επιστρέψει χωρίς να έχει υποστεί ήττα από τους Ιταλούς.
Άφησε όμως εκεί τους νεκρούς του, τα ηρωικά του παιδιά για να φυλάσσουν τις νέες Θερμοπύλες. 13.936 από τους οποίους 1141 από Κρήτη , Αξκοί και Οπλίτες έπεσαν στα πεδία των μαχών.

Ας θεωρηθεί, αν θέλετε, υπόμνηση  για την εκπλήρωση του εθνικού μας χρέους προς αυτούς, οι οποίοι όπως αναφέρει ο Περικλής στον Επιτάφιο του, «όταν ευρέθησαν εις το μέσον του κινδύνου, έκριναν προτιμότερο να αποθάνουν υπερασπίζοντες την πατρίδα παρά να σωθούν υποχωρούντες»
Σήμερα που η μνήμη τείνει  να ξεφτίσει ,αυτούς, τους ηρωικούς μας νεκρούς αλλά και όλους τους άλλους, επώνυμους και ανώνυμους που πολέμησαν εκεί, έχουμε χρέος να θυμόμαστε και να τιμούμε.

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

ΑΥΓΟΥΣΤΕ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΜΗΝΑ ΝΑ ΣΟΥΝ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ....

Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εκδηλώσεις που τελέστηκαν φέτος τον Αύγουστο στο Βενεράτο του Δήμου Παλιανής. Εκδηλώσεις που είχαν καλή οργάνωση,  ποιότητα και συμμετοχή του κόσμου.
Οι εκδηλώσεις διοργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν από τον πολιτιστικό σύλλογο Βενεράτου
Συγκεκριμένα
Στίς 10 Αυγούστου ο Γιάννης Κασσωτάκης έδωσε μια καταπληκτική συναυλία σ' ένα φαντασμαγορικό φυσικό περιβάλλον στο ξωκλήσι του Αγίου Φανουρίου, στην έξοδο του ομώνυμου φαραγγιού.
Στίς 11 Αυγούστου παρέες μαζεύτηκαν στην "Άκρα" του χωριού, ένα μέρος με καταπληκτική θέα και αρχιτεκτονική και διασκέδασαν με μουσική και μαντινάδες από ερασιτέχνες οργανοπαίκτες του χωριού.
Στις 13 Αυγούστου στο χώρο του γυμνασίου δώθηκε συναυλία με τους Ψαρογιώργη, Μαρία & Κώστα Σκουλά και τον Γιώργη Μανωλάκη. Παράλληλα με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατο του μεγάλου καλλιτέχνη  Νίκου Ξυλούρη ,ο πολιτιστικός σύλλογος Βενεράτου.

 τίμησε την Ουρανία Ξυλούρη συχωριανή και σύζυγο του μεγάλου Κρητικού λυράρη σε μία συγκινητική εκδήλωση
Στις 14 Αυγούστου παραμονή της εορτής της Κοιμησης της Θεοτόκου ,με το γειτονικό μοναστήρι της Παλιανής να εορτάζει ,πραγματοποιήθηκε παραδοσιακό γλέντι στον προαύλιο χώρο του γυμνασίου με το συγκρότημα του Γιώργη Σακαλάκη.

Εκτός όμως από τις εκδηλώσεις του πολιτιστικού συλλόγου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το 5ο Διεθνές συμπόσιο γλυπτικής που συνδιοργανώθηκε από τους Δήμους Παλιανής και Ηρακλείου
Θέμα του Συμποσίου ο στίχος από το ποίημα “Ερωτικός λόγος” του Γιώργου Σεφέρη ” Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα” .

Στις 12 Αυγούστου οι καλλιτέχνες παρουσίασαν τα έργα τους σε μια εκδήλωση που πλαισιώθηκε από παραδοσιακή μουσική γιορτή με κρασί και εδέσματα της περιοχής.
Συμμετείχαν δέκα γλύπτες/τριες οι :
■ Υann Guignabert ( Γαλλία )

■ Adeline Montassier ( Γαλλία )

■ Beata Rostas ( Ουγγαρία )

■ Gabriel Grama ( Ρουμανία )

■ Φωτεινή Χατζάκη ( Ελλάδα )

 ■ Κυριάκος Ρόκος ( Ελλάδα )

■ Χουλιαράς Γιώργος ( Ελλάδα )

■ Μανώλης Χαρκούτσης ( Ελλάδα )

■ Γιάννης Τσιγγένης ( Ελλάδα )

■ Γιώργος Νικολακάκης ( Ελλάδα )



.


 
 
 
 
 
 
 
Συγχαρτήρια παιδιά και του χρόνου ακόμα καλύτερα !!!
 
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ http://glypto.wordpress.com/

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

5ο Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής Βενεράτο Δήμου Παλιανής


Ξεκινησε τη Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010, το 5ο Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής.
Το Συμπόσιο Γλυπτικής αποτελεί έναν θεσμό που ξεκίνησε το Καλοκαίρι του 2006 από τον Δήμο Παλλιανής μετά από μια συνάντηση καλλιτεχνών από διάφορες χώρες, που αποφάσισαν να σμιλέψουν έργα στη πέτρα και να δωρίσουν τα γλυπτά αυτά στην περιοχή.
Με την πάροδο των χρόνων και με την συνεχώς αυξανόμενη συμμετοχή καλλιτεχνών απ’ όλη την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, το Συμπόσιο απέκτησε μεγαλύτερη φήμη και κύρος και έχει εξελιχθεί σε μια πραγματικά αποκεντρωμένη δράση Πολιτισμού στην ενδοχώρα με την υποστήριξη και πολλών θεσμικών φορέων όπως η Γ.Γ. Περιφέρειας Κρήτης, η ΤΕΔΚ, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση κ.α. .
Σήμερα, στη 5η του χρονιά και ενόψει του Καλλικράτη, συνδιοργανώνεται με τον Δήμο Ηρακλείου στο πλαίσιο της άριστης συνεργασίας που έχει ήδη ξεκινήσει. Ο νέος ισχυρός Δήμος Ηρακλείου, παραλαμβάνει ένα θεσμό με στέρεο παρελθόν και με σημαντική προοπτική για την ανάπτυξη της περιοχής.

Από τη Παρασκευή 23 Ιουλίου και μέχρι την Πέμπτη 12 Αυγούστου το κοινό θα μπορεί να συναντά τους καλλιτέχνες στο χώρο δημιουργίας τους (στο Βενεράτο) καθημερινά από 10π.μ. έως 6μ.μ.

Το Συμπόσιο θα ολοκληρωθεί την Πέμπτη 12 Αυγούστου και ώρα 20.30, με την Εκδήλωση Λήξης του Συμποσίου. Σε μια παραδοσιακή μουσική γιορτή με κρασί και εδέσματα της περιοχής, θα παρουσιαστούν τα έργα που φιλοτέχνησαν οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες και που στη συνέχεια θα διακοσμούν διάφορες περιοχές του Δήμου Παλλιανής και της πόλης του Ηρακλείου.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο 5ο Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής είναι:

1.Γκίγκναμπερ Γιάν – Γαλλία
2.Γκράμμα Γκάμπριελ – Ρουμανία

3.Μοντασιέ Αντελίν – Γαλλία

4.Νικολακάκης Γιώργος – Ελλάδα

5.Ρόκος Κυριάκος – Ελλάδα

6.Ρόστας Μπεάτα – Ουγγαρία

7.Σκίλχιμ Kεφαλία – Αλβανία

8.Τσιγγένης Γιάννης – Ελλάδα

9.Χαρκούτσης Μανώλης – Ελλάδα

10.Χατζάκη Φωτεινή – Ελλάδα

11.Χουλιαράς Γιώργος – Ελλάδα

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

ΑΣΠΙΣ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ... ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ





ΑΣΠΙΣ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ από τα παλαιότερα επαρχιακά αθλητικά σωματεία στην Κρήτη. Σωματείο που βοήθησε στην ανάπτυξη του αθλητισμού όχι μόνο των νέων του Βενεράτου αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Ιστορική αναδρομή


Ι) Η ανάπτυξη του ποδόσφαιρου στο Ηράκλειο
Η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στο Ηράκλειο αρχίζει ήδη από την εποχή πριν της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα το1906. Την περίοδο αυτή η Κρήτη βρισκόταν υπό την κηδεμονία των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας και Ιταλίας. Κάθε μια είχε καταλάβει από ένα Νομό της Κρήτης. Τον Νομό Ηρακλείου κατείχαν οι Άγγλοι. Αυτοί, λοιπόν, σαν δάσκαλοι του ποδοσφαίρου άρχισαν να οργανώνουν στο Ηράκλειο αγώνες. Αρχικά μεταξύ των στρατιωτικών και ναυτικών ποδοσφαιρικών ομάδων κατόπιν δε μεταξύ Άγγλων και Ελλήνων, Άγγλων και Τούρκων και Ελλήνων και Τούρκων". Το γήπεδο που παίζονταν τα παιγνίδια ήταν τα λεγόμενα "Χεντέκια". Ένα σημείο της τάφρου των τειχών της πόλης στο Ν/Δ τους τμήμα. Το έτος 1911 ιδρύθηκε στο Ηράκλειο η πρώτη ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα «Άμιλλα» (φωτο δεξιά) με πρόεδρο, τερματοφύλακα, και διαιτητή τον ιατρό γυναικολόγο, Μιχάλη Γερωνυμάκη. Η ομάδα είχε δυο τμήματα τους κίτρινους και τους κόκκινους. Αυτοί έδιδαν και μεταξύ τους συναντήσεις και με τα πληρώματα των στόλων Αγγλίας Γαλλίας κλπ. Κατά το έτος 1923 ιδρύθηκε η ποδοσφαιρική ομάδα «Αστήρ» με πράσινες φανέλες. Το έτος 1924, ιδρύθηκε η «ΕΓOΗ» με συγχώνευση του Αστέρος και άλλων ανεπίσημων ομάδων , το 1925 ο «Ο.Φ.Η» και το 1929 ο «Εργοτέλης» και η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ηρακλείου «ΕΠΣΗ». Ένα ακόμη ιστορικό σωματείο, ο «Ηρόδοτος» ιδρύθηκε το 1932.

ΙΙ) Η ανάπτυξη του ποδόσφαιρου στο Βενεράτο
Καταλυτικό στοιχείο για την ανάπτυξη του αθλητισμού σ’ ένα τόπο είναι η ύπαρξη ανθρώπινου δυναμικού και υποδομών.
Την περίοδο 1919 – 1920 το οικόπεδο που σήμερα βρίσκεται το παλιό γήπεδο, ανήκε στην Ι.Μ Επανωσήφη. Δωρίθηκε στην κοινότητα επί προεδρίας του Αντώνιου Ξενάκη ή Τζαγκαραντώνη,από τον τότε μητροπολίτη Κρήτης Τίτο Ζωγραφίδη μετά από αίτημα των κατοίκων και την μεσολάβηση του δασκάλου Ιωάννη Ξενάκη για μεταφορά του κοιμητηρίου που μέχρι τότε βρισκόταν στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το δημοτικό σχολείο. Αργότερα το 1932 σε τμήμα του παραπάνω οικοπέδου μεταφέρεται το κοιμητήριο του χωριού και στη θέση ανεγείρεται το δημοτικό σχολείο, το οποίο και εγκαινιάστηκε το 1936.

Έναρξη αθλοπαιδιών Περίοδος 1937 - 1939
Από τους πρώτους δασκάλους που διορίστηκαν στο χωριό ήταν ο Σταύρος Πινακουλάκης (φωτο δεξιά) , ο οποίος πέρα από την διδασκαλική του ιδιότητα ήταν εξαίρετος αθλητής της εποχής με πολλές διακρίσεις και μετάλλια στο στίβο και από τους πρώτους ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ.
Στο χωριό είχε αναλάβει εκτός των άλλων και την άθληση της λεγόμενης νεολαίας Μεταξά. Όσοι νέοι είχαν γεννηθεί την περίοδο 1915 -1924 μαζεύονταν κάθε απόγευμα Τετάρτης και Σαββάτου στην αυλή του δημοτικού σχολείου και γυμνάζονταν. Ήταν περίπου 64 άτομα. Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Μετζάκης Ιωάννης (ένας από τους μετέπειτα 62 μάρτυρες) και υπαρχηγός ο Καραβελάκης Κώστας και σαλπιγκτές οι Τσακαλάκης Παντελής και Ποτηράκης Αντώνης. Η νεολαία αυτή είχε πολιτικό σκοπό και εξυπηρετούσε τις ανάγκες προπαγάνδας της δικτατορικής κυβέρνησης του Μεταξά.
Σε καμιά περίπτωση ο δάσκαλος δεν άφησε να ξεφύγει η νεολαία του Βενεράτου από αυτό που λάτρευε και δίδασκε …τον αθλητισμό και ιδιαίτερα τον κλασσικό. Ο χώρος όμως της αυλής του σχολείου ήταν μικρός. Το έμπειρο μάτι του διέκρινε ότι ο χώρος δίπλα στο νεκροταφείο ήταν κατάλληλος για την τέλεση αθλοπαιδιών.
Μετά από πολυήμερες προσπάθειες κατάφεραν χειρονακτικά να καθαρίσουν και να διαμορφώσουν το χώρο σε ένα ευρύχωρο για τις ανάγκες της εποχής στάδιο.

Γερμανική κατοχή 1940 - 1945
Με την κατάκτηση της Κρήτης από τους γερμανούς, η περιοχή του σημερινού Δήμου Παλιανής, αποτέλεσε έδρα ενός πολύ καλά οργανωμένου στρατοπέδου. Οργάνωσαν σε κάθε χωριού μια διαφορετική μονάδα. Έτσι είχαμε, στην Σίβα τις αποθήκες πυρομαχικών με την αντίστοιχη μονάδα ,στις Δαφνές την μονάδα εφοδίων πολέμου και πυρομαχικών, στο Βενεράτο στην περιοχή του Χανιού την μονάδα τεχνικής υποστήριξης ή αλλιώς flug company, στο παλιό χωριό και συγκεκριμένα στο δημοτικό σχολειό υπήρχαν τα μαγειρεία και η διοίκηση, στα Κεράσια υπήρχε η μπάντα του στρατοπέδου, στην Αυγενικη υπήρχαν αποθήκες πυρομαχικών, καθώς και τα οχήματα των κατακτητων. Οργανωθήκαν με τέτοιο τρόπο που έδειχνε ότι είχαν σκοπό να κάτσουν για ..πάντα...Ο χώρος του γηπέδου Βενεράτου δεν τους ξεφυγε,αφου τον θεώρησαν ιδανικό για την άθληση των στρατιωτών. Τελειοποίησαν λοιπόν το χώρο, βγάζοντας άλλη μια σειρά ελιές, με γκρειτερ έστρωσαν το χωρο,τοποθετησαν καινούργια τέρματα με δίχτυα, έβαψαν γραμμές έτσι έφτιαξαν ένα τέλειο για την εποχή γήπεδο. Να σημειώσουμε ότι αναβάθμισαν και το χώρο του στίβου που υπήρχε. Οι μονάδες ανά 2-3 μέρες έπαιζαν μεταξύ τους ποδόσφαιρο. Η μονάδα της μηχανικής υποστήριξης κέρδιζε πάντα, αφού διέθετε μια πολύ αξιόλογη ομάδα. Κατά διαστήματα, έπαιζαν και ντόπιοι μαζί με του γερμανούς. Κάποια στιγμή άρχισαν να παίζουν μόνο έλληνες εναντίον γερμανών. (Ανάμεσα στους παίχτες ήταν και ένας Ιταλός αιχμάλωτος με το όνομα Gorketti οι πληροφορίες τον αναφέρουν ως παίχτη της εθνικής ομάδας της Ιταλίας.)
Το καλοκαίρι του 1943 η «ομάδα» του Βενεράτου πετυχαίνει μεγαλειώδη και απρόσμενη νίκη επί της γερμανικής ομάδας Flug Company με σκορ 3-2 (Σκόρερ οι : Βολιτάκης Εμμανουήλ, Χελιδόνης Μιχάλης και Πολίτης Γεώργιος).

1945 εως σήμερα
1947 – 1952: η ομάδα του Βενεράτου αγωνίζεται με το όνομα «ΑΓΡΟΤΙΚΗ». Την ονομασία την πήρε επειδή όλοι οι παίχτες ήταν αγρότες.





AΓΡΟΤΙΚΗ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ.1947.
ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΓΗΠΕΔΟ.ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΤΟΥ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ,ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ.



1952: Αλλαγή του ονόματος σε «ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ» ονομασία απ’ τον ομώνυμο πρώτο οικισμό του χωριού.




1952.ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ
Οι ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του 50 είχαν δημιουργήσει την καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ το Βενεράτο. Σε μια ολόκληρη δεκετία γνώρισαν μια μόνο φορά την ήττα από τον Ηρόδοτο με 1-0


ΑΠΟΛΛΩΝ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ 1957.
ΣΤΙΣ ΑΣΙΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΣ ΝΑ ΛΗΓΕΙ 1-1.ΣΚΟΡΕΡ Ο ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ.Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ ΜΕΣΩ ΚΕΡΑΣΙΩΝ.
Σε αυτήν τη φωτογραφία: ΠΑΝΩ: ΚΑΡΑΒΕΛΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ,ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΒΟΛΙΤΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΠΡΙΚΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,ΘΕΟΦΙΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΧΟΝΔΡΟΖΟΥΜΑΚΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ. ΚΑΤΩ:ΨΑΛΙΔΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,ΞΕΝΑΚΗΣ ΚΙΜΩΝ,ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,ΑΜΠΑΡΤΖΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,ΚΟΣΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ



1961: Οριστική μετονομασία σε «Α.Σ. ΑΣΠΙΣ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ»





Η επισημη φανέλα ης ομάδας και η σφραγίδα του σωματείου(μινωική ασπίδα ,αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου)


Α.Σ. ΑΣΠΙΣ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ 1970.ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ.
Σε αυτήν τη φωτογραφία: ΠΑΝΩ: ΚΟΥΒΙΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ , ΠΟΥΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΜΑΥΡΟΝΥΧΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,ΒΑΜΒΟΥΚΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ,ΣΥΜΑΙΟΥΔΑΚΗΣ ΔΗΜ.,ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΠΑΥΛΑΚΗΣ ΘΩΜΑΣ.
ΚΑΤΩ: ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΤΙΟΣ,ΒΟΥΡΤΖΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,ΚΑΡΑΒΕΛΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΖΕΙΝΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ ΤΟΛΗΣ, ΧΕΛΙΔΟΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, ΜΠΟΛΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ.

1973: Αήττητη πρωταθλήτρια Γ΄ κατηγορίας
Χαρακτηριστικό της ομάδας ήταν οι παίκτες εκτός Βενεράτου, κυρίως από Αυγενική και Δαφνές. Τότε θεωρούνταν ότι η Ασπίδα εκπροσωπούσε όλες τις περιοχές εκτός Ηρακλείου (Τέμενος, Μαλεβύζι, Αγ. Βαρβάρα). Το 1973 σάρωσε στο τοπικό πρωτάθλημα βγαίνοντας πρωταθλήτρια και αήττητη.



Α.Σ. ΑΣΠΙΣ ΒΕΝΕΡΑΤΟΥ
Γήπεδο Εργοτέλη.Στον αγώνα μπαράζ με το Δωριέα 1973
Σε αυτήν τη φωτογραφία: ΚΑΡΑΒΕΛΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, , ΒΑΜΒΟΥΚΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΜΑΥΡΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΜΠΟΛΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ κ.α.
  • 1980 Ο πράσινος Άγιαξ 
Ονομασία που πήρε, λόγω χρώματος της φανέλλας. "Ηγέτης" της ομάδας ο παλιός ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ και του Εργοτέλη Μανώλης Σταυρουλάκης

Φωτο: Πάνω οι Φανουργιάκης Μαθιός, Βαμβουκάκης Αντώνης, Μαραγκάκης Ευάγγελος, Πρωιμάκης Χαράλ., Αμπαρτζάκης Μιχάλης, Σφακιανάκης  Θάνος,Τριαματάκης Γρηγόρης,Δριγιανάκης Γιώργος.    Κάτω: οι Γαρυφαλάκης Κώστας, Πλαϊτης Λάμπρος, Καραμανωλάκης Γιάννης, Χελιδόνης Χαρ.,Οικονομάκης Εμμ.( μόλις 14 ετών), Σταυρουλάκης Μαν.,Βλαχάκης Σπύρος
1988: Πανάξια πρωταθλήτρια Β΄ κατηγορίας με μέσω όρο ηλικίας 17 χρόνων.





Η ομάδα που χάρισεστο Βενεράτο την μεγαλύτερη επιτυχία, την άνοδο στην Α΄κατηγορία. Χαρακτηριστικό της οι πιτσιρικάδες με μέσο όρο ηλικίας μόλις τα 17 έτη.
Πάνω: Κωνσταντινίδης Λάκης (έφορος), Μοσχούτης Ευαγγελος (προπονητής), Σφακιανάκης Νίκος, Σταυρουλάκης Γιάννης, Παπαδάκης Απόστολος, Οικονομάκης Στέλιος, Βαρούχας Μάκης, Ζαϊμάκης Δημήτρης, Κλινάκης Θανάσης, Οικονομάκης Λάζαρος (πρόεδρος)

Κάτω : Αλεξανδρής Βασίλης (αντιπρόεδρος), Κλινάκης Μανώλης, Μαυρογιαννάκης Μύρος, Τριαματάκης Γρηγόρης, Σταυρουλάκης Μαρίνος, Μελαμπιανάκης Γιάννης, Καραμανωλάκης Ιωάννης


• 1992: Αήττητη πρωταθλήτρια Γ΄ κατηγορίας.

• 1995: Δευτεραθλήτρια Β΄ κατηγορίας , πίσω από τον ΟΦΗ 94.
Η Ασπίδα της χρονιάς αυτής έκανε μια ξέφρενη πορεία στην Β΄κατηγορία. Με παίκτη και προπονητή τον μόλις 27 χρονών Κλινάκη Μανώλη, έφτασε μια ανάσα πριν τον τίτλο.



Πάνω: Μαστραντωνάκης Ιωαννης, Καραγιωργάκης Νίκος, Μονιάκης Γιωργος, Οικονομάκης Κώστας, Μαστραντωνάκης Στέλιος, Οικονομάκης Μανώλης, Παπακώστας Αποστ., Ζαϊμάκης Δημ., Κλινάκης Μανώλης, Αμπαρτζάκης Μιχ. Κάτω : Ορφανουδάκης Γιάννης, Μαυρονύκτης Εμμ., Κλινάκης Σπύρος, Στεφανουδάκης Γιάννης, Σταυρουλάκης αρίνος, Ξενάκης Στέλιος, Περδικάκης Ευάγγελος, Μαραγκάκης Ευάγγελος.

• 2003: Αήττητη πρωταθλήτρια Γ΄ κατηγορίας.





Ασπίδα 2006

Στο καινούργιο γήπεδο του Δήμου Παλιανής. Η τελευταία σύνθεση της ομάδας με το όνομα Ασπίδα. Πάνω: Σφακιανάκης Σπ. (Γ.Γ), Μαυρονύκτης Ν.(ταμίας), Καλαρετάκης Εμμ., Στεφανουδάκης Ι., Μαστραντωνάκης Στ., Αναστασάκης Σπ., Μαυρογιανάκης Μ., Οικονομάκης Εμμ., Ζαϊμάκης Δ.,Οικονομάκης Στ., Οικονομάκης Μιχ.(προπονητής), Κλινάκης Δ. (πρόεδρος), Κασωτάκης
(αντιπρόεδρος)
Κάτω: Καραγιωργάκης Ν., Ξενάκης Στ.,Σταυρουλάκης Μ., Ζαιμάκης Π, Οικονομάκης Λ., Γουβιανάκης Ηρ., Σακαλάκης Γ.,Οικονομάκης Γ.,Βιτσάκης Ν.,Μαραγκάκης Α., Παπαδάκης Κ., Βιτσάκης Κ.,Σταυρουλάκης Ν.

  • Α.Σ. ΠΑΛΙΑΝΗ 2008
Το 2008 η Ασπίδα Βενεράτου συνενώνεται με την ομάδα της Αυγενικής σ' ένα σύλλογο την ομάδα "ΠΑΛΙΑΝΗ 2008", το γήπεδο ονομάζεται τιμητικά "Στάδιο Ασπίδα"





Παράλληλα δημιουργείται η Ακαδημία ποδοσφαίρου Παλιανής, στην οποία συμμετέχουν 100 περίπου παιδιά από την περιφέρεια του ομώνυμου δήμου.Σήμερα η Ακαδημία  Παλιανής αγωνίζεται με τρείς ομάδες στα παιδικά πρωταθλήματα του Ηρακλείου.
Φωτο: Τα παιδιά που γεννήθηκαν τα έτη 1998 - 2002

Πηγές
  • Επετειακό Ημερολόγιο 2006 Α.Σ. Ασπις Βενεράτου
  • Ημερολόγιο Α.Σ. Παλιανής 2008
  • Αρχείο Α.Σ. Ασπίς Βενεράτου
Θερμές ευχαρηστίες τον Στέλιο Ξενάκη για τις πληροφορίες, το υλικό και τις φωτογραφίες