Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

"ΑΝΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ" Θουκιδίδου Περικλέους Επιτάφιος


"Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν."

"Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β' Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη."
Ουίστον Τσώρτσιλ  (Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)



70 χρόνια μας χορήζουν από εκείνο τον ηρωικό Οκτώβρη του ΄40. Τότε που για άλλη μια φορά η Ελλάδα έγραφε μια από τις ενδοξότερες σελίδες της ιστορίας της. Μιας ιστορίας που είναι βαμένη με  αίμα και φορτωμένη με αμέτρητο πόνο ..... για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε το αυτονοούμενο τη συλλογική και ατομική μας ελευθερία.


                                 ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ '40



28 Οκτωβρίου 1940. Ώρα 05:30 πρωινή. Πριν ακόμη φωτίσει η μέρα στην Ελληνοαλβανική μεθόριο, την ησυχία της νύχτας διέκοψε η ομοβροντία των ιταλικών πυροβόλων.
Είχε προηγηθεί η επίδοση από τον πρέσβη της Ιταλίας στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι του Ιταλικού τελεσιγράφου στον πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μέταξα την 3η πρωινή Ώρα, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη είσοδο των Ιταλικών στρατευμάτων στο ελληνικό έδαφος, από της 6ης πρωινής.
Και η απάντηση ήταν «ΟΧΙ, δεν θα περάσουν». Μια απάντηση που απηχούσε το κοινό των Ελλήνων αίσθημα, και έμεινε ιστορική, γιατί ταιριάζει απόλυτα στην ψυχοσύνθεση και τις παραδόσεις των Ελλήνων
Το ΌΧΙ που έγινε σύνθημα, μετουσιώθηκε σε πράξη αντίστασης και μαζί με την ιαχή ΑΕΡΑ αντήχησαν στα βουνά και στα φαράγγια οι βροντερές φωνές των αγωνιστών για να γίνουν στη συνέχεια ο εφιάλτης των Ιταλών.
Γι’ αυτό εκεί στα βουνά και στα φαράγγια της Β. Ηπείρου και της Αλβανίας οι στρατιώτες μας σταμάτησαν, ανέτρεψαν, καταδίωξαν και κατατρόπωσαν τις ορδές του Ιταλικού φασισμού και ανάγκασαν το Χίτλερ να προστρέξει σε βοήθεια. Μόνο έτσι από κοινού Γερμανοί και Ιταλοί, για πρώτη φορά στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μπόρεσαν να καταβάλουν τη δύναμη αντίστασης ενός μικρού κράτους, της Ελλάδας, χρησιμοποιώντας πολλαπλάσιες δυνάμεις με τα πιο σύγχρονα μέσα που στην παρουσία τους και μόνο, οι ευρωπαϊκές χώρες είχαν ήδη υποταγεί.
Και ο Στρατός μας δε λύγισε. Αναγκάσθηκε απειλούμενος στα πλευρά του από τους Γερμανούς να συμπτυχθεί από την Αλβανία και να επιστρέψει χωρίς να έχει υποστεί ήττα από τους Ιταλούς.
Άφησε όμως εκεί τους νεκρούς του, τα ηρωικά του παιδιά για να φυλάσσουν τις νέες Θερμοπύλες. 13.936 από τους οποίους 1141 από Κρήτη , Αξκοί και Οπλίτες έπεσαν στα πεδία των μαχών.

Ας θεωρηθεί, αν θέλετε, υπόμνηση  για την εκπλήρωση του εθνικού μας χρέους προς αυτούς, οι οποίοι όπως αναφέρει ο Περικλής στον Επιτάφιο του, «όταν ευρέθησαν εις το μέσον του κινδύνου, έκριναν προτιμότερο να αποθάνουν υπερασπίζοντες την πατρίδα παρά να σωθούν υποχωρούντες»
Σήμερα που η μνήμη τείνει  να ξεφτίσει ,αυτούς, τους ηρωικούς μας νεκρούς αλλά και όλους τους άλλους, επώνυμους και ανώνυμους που πολέμησαν εκεί, έχουμε χρέος να θυμόμαστε και να τιμούμε.